روزگاری که انسانها نمی توانند و نمی دانند به نان خودشان برسند .به قول معروف ما محلی ها نان از جلو و ما در پی نان ولی هرگز به نان نرسیدیم.
امروز انسانها میتوانند خیار و کدوهایی به بار بیاورند که به اندازه هندوانه هستند و هندوانه هایی تولید می‌کنند که به اندازه گونی اند.
این خوب است انسان دیروز از خواب و خامی بیرون آمده است این جام است و جهانی .جام جهانی همین است که اگر بی سوادی هستید ادب نمی‌شوید آنچنانکه با سوادان هیچ شک شبهه ای بابت ادب و تربیت شان نیست.
پس نمیشود ادبشان کرد ادب مال خودشان هست.
جام جهانی ۲۰۲۲ به پایان آمد حکایت همچنان باقیست گویی که قصه ای دیگر شروع شده است.
آنچنانکه ۱۱ سپتامبر اتفاق افتاد این جام برای همه یاوه گویان قهرمانی بد حادثه ای بود دوقلوهای افسانه ای آلمان و اسپانیا با همه نامهایشان فرو ریختند . باید همه از سردمدارانشان در بازگشت از بد حادثه بپرسند.چرا که جلوتر آنان بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر و از بد آن حادثه به این منطقه تبعید شدند تا شاهد فروریختن پی در پی حکومت های دست نشانده خود شوند. و آن ضربت کم ضربه ای نبود
جملگی انهدام و اعدام شدند .مرگ همان و شیون همان.
اما ملت ها که نماد بیسوادی دولت هایشان هستند از دیروز تا به امروز بابت جهل و بی سوادی شأن در بی‌خبری بودند این نهایت بیخردی ست پس جام ۲۰۲۲ برایشان پیامبری کرده است و قهرمانان شان برای گوری برای خود آمده بودند .ما برای خود گوری نخواسته ایم پس آن را نداریم .پس به جام ۲۰۲۶ جملگی تبعید میشوند تا از بد این حادثه بگویند .مجاهدت و خون بود نه نام همه نان بود.این پیغام پیغمبران تان هست.
ملت هایشان ادب شدند و دیدند که ما تاریخشان را چون ناموس هایشان باعث آبستن یم .گوری برایشان نداشتیم ما مرده نداریم همه مردیم.شما مردمید.